انتقادی تند از ملی پوشان فوتبال!

برخی رسانه‌ها خبر دادند رقم پاداش اهدایی به ملی‌پوشان فوتبال برای صعود به جام‌جهانی باعث ناراحتی اغلب آنان شده است.

وقتی تیتر این خبر را خواندم ابتدا در دل آنها را تحسین کردم. در کمال ساده‌لوحی گمان کردم آنها حرف‌شان این بوده که ما برای سرزمین، مردم و میهمان‌مان به میدان رفتیم. ادای وظیفه کردیم. کسی که برای انجام وظیفه‌اش طلب دستمزد نمی‌کند؛ آن هم وظیفه‌ای که هر کس اقبال انجام و افتخار آن نصیبش نمی‌شود. اما در کمال ناباوری در ادامه خواندم «آنها اعتقاد داشتند پاداش صعود به جام‌جهانی بسیار بیشتر از این است، دفعه قبل به بازیکنان نفری ۱۰۰ میلیون تومان داده‌اند، حالا با این وضع گرانی‌ها و...»

ادامه مطلب را نخواندم. یاد «رضا امیرسرداری» افتادم. یکی از دوستان بسیجی همکلاس دوره دانشجویی‌ام. بارها و بارها به جبهه رفته بود و هر بار کلی از درس و دانشگاه عقب می‌ماند. آخرین بار هم در شلمچه مفقودالاثر شد. می‌گفتند آنقدر آرپی‌جی در گرمای ۵۰ درجه شلمچه زده بود که از جفت گوش‌هایش خون می‌ریخت. بعد از چهار سال همراه اسرا برگشت. خانواده‌اش یقین کرده بودند شهید شده. حالا هم در یک اداره دولتی کارمندی معمولی است. نمی‌دانم اگر بنا بود برای حفظ ایران امروز که دوستان فوتبالیست در آن با آسودگی و امنیت فوتبال بازی می‌کنند و پاداش بگیرند، پاداش داد، چقدر باید به او و امثال او و آنها که جان‌های شیرینشان را فدای این آرمان کردند پاداش می‌دادیم.

ناگفته نماند جز پاداش ۵۰ میلیونی، مجوز واردات خودرو هم به تمام بازیکنان داده شده که خود آن عزیزان بهتر می‌دانند یعنی چه پول کلانی و جز آن فدراسیون فوتبال و مراکزی دیگری هم هستند که پاداش‌هایی در نظر گرفته‌اند و... اما گذشته از تمام اینها وقتی که پای دعوت کردنشان به تیم ملی می‌شود، همه مدعی‌اند، ما آماده‌ایم مثل یک سرباز در خدمت کشورمان باشیم و... از این حرف‌های بامزه و به اینجا که می‌رسد...؟!

اما بیایید مثل خود این دوستان محاسبه کنیم. این عزیزان گویا متصورند که تمام بازی‌ها را باید ببازند و لذا در هر برد که خلاف نتیجه معمول به دست آورده‌اند، باید پاداش آنچنانی بگیرند! این پاداش موقعی معنا دارد که در مقابل باخت‌ها هم جریمه شوید. چطور وقتی مقابل لبنان می‌بازید و حیثیت فوتبال ما زیر سؤال می‌رود و چندین پله در رنکینگ فیفا سقوط می‌کنیم، همه جهان مقصرند جز شما و کسی هم جرئت نمی‌کند بگوید بالای چشمتان ابروست، اما حالا پاداش می‌خواهید؟ آیا دعای مردم بَسِتان نیست؟

نمی‌خواستم این عید ورزشی و این شیرینی را با این الفاظ خراب کنم، اما بعضی ورزشکاران ملی ما واقعاً شأن ملی‌پوش بودن را نمی‌فهمند. اندک اختلافی که پیدا می‌شود تهدید می‌کنند برای ایران مسابقه نمی‌دهیم. (رجوع کنید به سخنان احسان حدادی) ‌یا به پیشنهاد کشورهای دیگر فکر می‌کنیم و... حالا هم پول وطن‌دوستی‌شان را می‌خواهند. البته همه اینجور نیستند اما به خدا بد است این رفتار. اجر خودتان را زایل نکنید. دلتان را بگذارید کنار دل جانبازی که... بگذریم، کاش این حرف‌ها را نزده بودند.

منبع:ایسنا