به گزارش پایگاه اطلاع رسانی نظام پرستاری ؛ جریانهای شکافنده یا به قول گیلانی ها «به در بر» به خاطر وجود دو منطقه کم عمق در بین منصقه عمیق تر پیش می آید و نتیجه این وضعیت این است که جریان آن قسمت از آب به سمت ساحل نیست و هر چه در این جریان شنا کنی به جلو (ساحل) نمی روی و خسته خواهی شد.

برای رهایی از این وضعیت باید ضمن حفظ آرامش به صورت افقی به راست یا به چپ شنا کنید تا از جریان شکافی خارج شده و بعد به صورت مورب به سمت ساحل شنا کنید.

شنا در دریا هرگز مشابه شنا در استخر نیست و علاوه بر دانستن فن شنا و داشتن مهارت زیاد، باید ویژگی های آب دریا را نیز شناخت.

آب شور دریا در صورت برخورد با چشم، سوزش چشمی دردناکی ایجاد می‌کند و تمرکز شناگر را کاملاً از بین برده و او را در یافتن مسیر ساحل ناتوان می‌کند. در صورت ورود آب دریا به نای و ریه فرد، سرفه‌های شدیدی ایجاد می‌شود که عملاً شنا کردن را غیرممکن ساخته و شناگر کاملاً مستأصل می‌شود.

ضربات امواج دریا، فرد را با خود به این سو و آن سو برده، تمام توان و انرژی وی را مستهلک می‌کنند. گل‌آلود بودن آبهای ساحلی دریای خزر موجب می‌شود که حتی با عینک شنا هم نتوان در زیر آب چیز زیادی مشاهده کرد و مثلاً ناحیه کم‌عمق را از عمیق تشخیص داده یا فرد در حال غرق شدن را در زیر آب یافت. فردی که در چنین شرایطی به دام افتد، بسیار دشوار است که بتواند خود را از مهلکه نجات دهد.

ضمناً مطابق یک اصل، برای شنای افراد بالغ در آبهای دریایی با عمق بیش از یک و نیم متر، نه تنها آنها باید فنون شنا را به خوبی بدانند بلکه لازم است به توان فیزیکی و استقامت بدنی بالای خود نیز اطمینان داشته باشند. حتی با وجود مهارت بالا و توان بدنی فوق‌العاده، هنوز هم دریا جای امنی برای شنا نیست.

بنابراین با توجه به شرایط غیر قابل پیش بینی دریا و همچنین آلودگی های میکروبی که بنا به اعلام سازمان محیط زیست سالهاست به خصوص در دریای خزر وجود دارد بهترین تصمیم این است که از شناکردن در دریا خودداری شود و فقط با مشاهده منظره و طبیعت زیبای دریا از ساحل از آن لذت برد.